Final Fantasy VII Switch
انتشار Final Fantasy VII در سال ۱۹۹۷ یک لحظه حباب برای هر دو میدان و سبک بازی بازی به عنوان یک کل بود، برای همیشه تغییر وضعیت وضعیت به حرکت رو به جلو. پس از شش بازی قبلی، آزادی بر روی سیستم عامل های نینتندو دیده می شد، این اولین بار بود که بسیاری از سری های گل سرسبد Square را از طریق Big N گذراندند و با تغییرات، شیوه ی گسترده ای به سبک بازی اضافه شد. Final Fantasy VII سالهاست که با استفاده از داستانهای تیره و ترسناکی که در یک محیط دفاعی Blade Runner وجود دارد، زمین جدیدی را از بین برده است. ایمن است بگویم که ما هنوز هم احساس اثر فاینال فانتزی VII را حتی در RPG های سیستم عامل های امروز احساس می کنیم، اما سوال واقعی این است: آیا این کلاسیک کلاسیک امروزه به خوبی از بین می رود؟
فاینال فانتزی VII پس از ماجراهای هرج و مرج مورد علاقه، هرج و مرج و موش سوری، Cloud Strife، SOLDIER سابق است که در حال حاضر با یک سازمان تروریستی کار می کند تا به یک مگاکورپورک بازگردد که به آرامی زندگی خود را از سیاره مرگبارش می کشد. علیرغم گذشته تاریکی ابر که او خود را ناامید می کند، در این مبارزه مقاومت کم، همه چیز به نحو شایسته ای پیشرفت می کند، اما همانطور که ساعت های رانده شده و بازیکنان جدید به هم می رسند، روایت تدریج گسترش می یابد داستان بسیار بزرگتری در بازی دارد در نهایت از رابطه پیچیده ای که بین Cloud و Sephiroth، خائن اصلی وجود دارد، حاصل می شود. این یک داستان درباره خطرات واقعی سرمایه داری و تغییرات اقلیمی در مرحله بعد است، در مورد پیامدهای جنگ و قربانی هایی که باید برای خیر بزرگتر ساخته شود. علی رغم گفتگوهای اغوائی و بی دست و پا، این یک داستان است که در عصر مدرن به شدت مرتبط است.
با در نظر داشتن اینکه شما تا به حال از این نقطه در بسیاری از خراب نشده است و برای اولین بار آن را تجربه می کنید، داستان مطمئنا شما را برای اغلب ساعتهای ۴۰ دقیقهای خود درگیر خواهد کرد؛ این یک داستان است که با بسیاری از پیچ و تاب و پیچ و تاب و بسته بندی شده است، و بسیاری از شخصیت های اصلی در حزب خود را به خوبی نوشته شده است و ابعاد قابل اعتماد آنها است. علاوه بر این، به رغم داستان سرایی و بالغ، در اینجا مقدار زیادی از محتوای خیره کننده وجود دارد که باعث می شود همه چیز از بین نرود، مانند یک ترتیب به یاد ماندنی (که قطعا در انتشار بازی های مدرن پرواز نخواهد کرد) که در آن ابر به عنوان یک زن لباس می گیرد و وارد می شود عدالت در جهان از یک فاحشهخانه به تعقیب پس از یک دوست که در داخل ناپدید شد. فقط زمانی که آن را کمی بیش از حد از یک downer احساس می کنید، Final Fantasy VII نشان می دهد توانایی قابل توجهی برای تبدیل شدن به تن در اطراف قطره کلاه، در صورت نیاز، برای یک ماجراجویی است که به عنوان غیر قابل پیش بینی است که آن را enrapturing.
اگر چه فاینال فانتزی VII در مقایسه با بعضی از نوشته های قبلی بسیار مشهور است، اما همچنان بازی Final Fantasy قدیمی باقی مانده است، با برخورد های تصادفی، جنگ های مبتنی بر نوبه خود و سیستم ATB که برای این دوره در نظر گرفته شده است. همانطور که انتظار می رود، میزان برخورد تصادفی در بسیاری از بخش ها بسیار غلبه دارد، اما می تواند به وسیله ویژگی های مدرن که توسط مربع مدرن به کار رفته است، بازنویسی شود که در آن با کلیک کردن بر روی چوب سمت چپ، سه برابر سرعت کل بازی، یخبندان، تکراری در برابر دشمنان mook به blink و شما-miss-آن blitzkriegs. این واقعا نمی تواند به اندازه کافی برجسته شود که چقدر تفاوت این افزایند ساده باعث لذت بردن از Final Fantasy VII می شود، و در حالی که در نهایت به عنوان یک کمکی برای یک مسئله طراحی طراحی می شود، این یک موثر است که به براق کمک می کند بیش از برخی از جنبه های خشن از یک بازی دو ساله است.
هنگامی که در جنگ، سیستم نبرد کلاسیک فاینال فانتزی موجود و صحیح است، هر شخصیت روی صفحه دارای یک نوار عمل است که وقتی پر می شود، به آنها اجازه حمله، سحر و جادو را می دهد یا انجام چنین اقداماتی را انجام می دهد. حتی امروز، این سیستم نبرد ATB ثابت می کند که یک راه قابل ملاحظه ای خلاقانه از یکپارچگی یک سیستم نبرد مبتنی بر نوبه خود است و بدون از دست دادن روح و ساختار یک؛ با استفاده از فشار مداوم برای انتخاب سریع، و در عین حال نگه داشتن چیز ساده و ساده، از توجه و تصمیم گیری مستمر خود پیروی می کند.
جدید به فاینال فانتزی VII (در آن زمان) نیز سیستم شکستن محدود است، که انگیزه خوبی برای گرفتن ضربات سنگین از دشمنان خود را اضافه می کند. هر حمله ای که یک شخصیت با آن مواجه می شود کمی بیشتر از اندازه محدودیت شخصیت را پر می کند و پس از آن پر از مهارت های قدرتمندی است که می تواند موجب نزول نبرد شدید شود. طلسم، یا ابر می تواند حمله Omnislash خود را از دست بدهد. مسلما بسیار پیچیده نیست، اما سیستم شکست Limit یک نوع کمی برای جنگهایی که در غیر این صورت با زمان تکرار می شود، به تنهایی می افزاید.
با این همه گفته می شود مبارزه با فاینال فانتزی VII امروزه چیزی را ایجاد می کند که “وجود داشته است، انجام شده است” احساس که نمی تواند به راحتی رد شود؛ این نوعی از چیزهایی است که سالم است، اما مطمئنا سالمند است. در کنار دیگر RPG های مدرن تر، آن را سخت با طراحی جنگی قدیمی از Final Fantasy VII کنار گذاشته نمی شود، اما کسانی که نمی خواهند با جنگ مبارزه کنند، می توانند به طور کامل یا بلافاصله همه چیز را از بین ببرند شخصیت ها به حداکثر آمار و فرار از همه مخالفان.
برای کسانی از شما که مایل به بازی از طریق بازی به عنوان آن را طراحی شده است، عمق زیادی به سیستم Materia که رشد شخصیت را کنترل می کند. Final Fantasy VII از سیستم شایستگی های گذشته بازی های گذشته جلوگیری می کند و تمام کاراکترهایش را اساسا بدون طبقه بندی می کند، و ماتریا قابل استفاده است که نقش خود را در مبارزه می دانند. ماتریا به عنوان مهارت هایی که به زره ها متصل می شوند و مواردی که شخصیت ها شما را تجهیز می کنند عمل می کنند و Materiae مجهز به یک قطعه تجهیزات خاص، بوفون های هم افزایی ایجاد می کند، مانند اینکه چگونه یک ماتریس Multiplier به شما اجازه می دهد یک طلسم تهاجمی را انجام دهید که به جای همه دشمنان فقط یک نفر Materia را می توان بین اعضای حزب به صورت اراده تعویض کرد و به طور مستقل از شخصیت هایی که از آنها استفاده می کند به سطح بالا می رود و این باعث می شود که تجربه سفارشی سازی به شما امکان کنترل شگفت آور بر آنچه که هر یک از اعضای حزب می تواند در جنگ کمک کند. سیستم Materia به طرق مختلف از سطح سطح کمی برخوردار است، اما قدرت واقعی این است که به سادگی سرگرم تغییر دادن نقشهای شخصیتی در حال حاضر و پس از آن برای تغییر سرعت در جریان جنگ است.
به عنوان یک عنوان اولیه PlayStation، Final Fantasy VII درست در اوج آن زمان منتشر شد، زمانی که همه در صنعت سعی داشتند چگونگی بازی های خوب در ۳D را بیاموزند و متاسفانه نشان می دهد. حتی در مقایسه با Final Fantasy IX، که چند سال بعد در همان کنسول منتشر شد، Final Fantasy VII یک بازی نسبتا زشت برای دیدن است، به عنوان مدل های شخصیت های یکپارچه با anatomies مانند Popeye saunter در اطراف دانه های پیش زمینه رندر شده است. برای اینکه عادلانه باشد، زمینه های خود نیمی از بد نیستند، که شامل بسیاری از محیط های جوی و محیطی دقیق است که کارهای بزرگی را برای تنظیم صدا انجام می دهند؛ مسئله این است که چگونه با مدل های سه بعدی برخورد می کنند، که مانند یک انگشت بزرگ افتاده اند. با وجود اینکه فاکتورهای فاینال فضایی هفتم را بیشتر سرمایه گذاری می کنید، هر چند ساده تر می شود نگاهی به تفاوت های بین پس زمینه ها و مدل های شخصیت ها داشته باشیم، هنوز هم خیلی معمول است که از دست دادن دقیق آنچه که شخصیت شما می تواند بر روی هر صفحه نمایش داده شود، ارتباط برقرار نمی کند. دلیل آن این است که پیش زمینه های پیش رندر شده در گذشته برای بازی های ویدئویی به طور قاطع باقی مانده اند و Final Fantasy VII به عنوان مثال به همین دلیل است.
خوشبختانه، موسیقی متن فیلم، هیچکدام از جذابیت و تأثیری را که در روز به دست آورده است، از دست داده است، و آن را به عنوان یک اظهارنظر برای مهارت نووبواماتسو آهنگ ساز افسانه ای در نظر گرفته است. فاینال فانتزی VII دارای موسیقی متن است که به عنوان یک فیلم بسیار گسترده است و هر آهنگ به عنوان یک آهنگساز عالی برای رویدادهای اغلب عاطفی که در حال گسترش است، عمل می کند. این که آیا این گرگ وحشی گیتاریستی روستای کلم است یا خشمگینانه و خشمگینانه از روند باز شدن، موسیقی Final Fantasy VII مطمئنا تصورات شما را به تصویر می کشد و به روشی که روشی را می توان به وسیله ی تصاویر ارائه داد، T کاملا مدیریت کنید
نتیجه
Final Fantasy VII نوعی بازی است که برای خودش صحبت می کند، یک سنگ قبر از طراحی بازی که نقش مهمی در تنظیم استاندارد RPG برای سال های آینده ایفا کرد. بدون شک می توانید فینال فانتزی هفتم را به شما بسپارید اگر فکر می کنید خودتان طرفدار بازی های RPG هستید، زیرا این تجربه ای است که بر خلاف دیگران به طرق مختلف است. با این گفتن، این نیز نوعی از چیزهایی است که تا به حال در تقریبا هر راه از طریق بازی ها که مفاهیم معرفی شده و گسترش آنها را در بسیاری از روش های جدید و جالب توجه است. فاینال فانتزی هفتم از زمان خود است، اما این بدان معنا نیست که کمتر مورد احترام باشد؛ اگر شما می توانید از عناصر به ظاهر قدیمی متواضع نگاه کنید، این یک RPG به خوبی گام، جذاب است که هنوز سرگرم کننده است امروز بازی – بیش از شایستگی زمان خود را.
